Megaron

M.Ö. 3000'den başlayarak Midilli Adası'nda Thermi, Limni Adası'nda Poliokhni, Anadolu'da Troia gibi kentlerde örneklerde rastlanan, kısa kenarlarından biriyle önündeki yarı açık mekana bağlanan ve merkezinde bir ocak bulunan, dikdörtgen planlı ilk ev tiplerindendir. Troia'nın IIc tabakasındaki A, B, E ve H megaranlarında görüldüğü gibi, asıl odanın iki yan duvarı ileri doğru uzayarak, öndeki açık mekanın da yan duvarlarını (ante duvarları) oluşturur. Işık kapıdan ve çatıdaki bir boşluktan alınır. Genellikle Megaronların merkezinde bulunan ocağın dumanı da bu açıklıktan çıkar. Bu ocak, Yunan sanatında Geometrik Dönem den beri karşılaşılan kaynaklarda, aynı zamanda savaşçı erkekler birliğinin çevresinde oturup yemek yedikleri bir tür toplumsal odaktır ve kültsel nitelik de taşır. Zaten saray olarak kullanıldığı da bilinen (Troia) megaran plan tipi, bu özellikleriyle, başlangıcından beri Yunan Tapınağının çekirdeğini oluşturmuştur. Megaronların bir biri arkasında iki oda içerenlerine de rastlanmıştır. Daha sonraları, bir avluyla birleştiği örneklerde bile, megaronun her zaman belirgin bir birim olarak kaldığı ve onunla bütünleşen yapılar arasında önemini koruduğu görülmüştür.